Перейти к содержимому 
Есіміңді мәңгі жазып жүрегіме,
Есіл ойлар кеудемде сан түнеді де.
Мендік жүрек бір сәтке де тағат таппай,
Жан қалауын күтуменен жүдеді де.
Бір мезет күлсең,
Жанымда жүрсең,
Лаулаймын, жалын ішім,
Әнім деп бір сен,
Бағым деп білсең,
Жүректің жалынысың.
Бұлт басқан күндей,
Түнердің күлмей,
Барады жанып ішім,
Күрең күз – кеуде,
Жайғастың төрге,
Сарғайған сағынышым.
Сене алмай естісем де шешіміңді,
Үмітпенен қайта қақтым есігіңді.
Әттең айнам, шалыс бастым!
Кеш ұғындым.
Шын сүйген жан болмас па еді кешірімді.
