Перейти к содержимому 
Баяғыда
Әкем анамды сүйді расында
Ұлы өкініш
Сол кезде болмадым-ау қасында
Екі үйдің үлкендері, жібермепті оны бата айтып
Мүйіз келіп алдапты рас айтып
Анамды жасартып
Әкемді кетті масайтып
Тоғыз ай тоғыз күнім өтті қарашы
Күн шуағын таратып төкті қарашы
Шақалағы анадан ажал құшардай
Не жаздым анашым
Жан айқайымды барып кімге саламын
Ақылыңды айтшы әке кімнен аламын
Жасқа толы жетімнің көз жанары
Аянышты қарағым
Жетім жүрек
Аңдармен жалғыз өскен сәбидей
Әр жақсы амал
Тынымсыз жүрегіңді әлдилейді
Көбісі бірақ ер-жетіп сапталуда
Қол жайып жаратқанынан бақ табуда?
Ұмытпа әрбір сәт сақталуда
Ана-келмейсіз сақтауға
Әке-тұрмайсыз мақтауға
