Перейти к содержимому 
Сөзү элдики, Жыпара Исабаеваныкы.
Обону Гүлжигит Сатыбековдуку.
Өмүргө келесиң баарына көнөсүң .
Жыгылып ыйлайсың айла жок чыдайсың ,
От болуп жанасың алоолоп өчпөсүн .
Маңдайга жазганын барибир көрөсүң ,
Жашоого жаралып эх байоо балалык .
Чоңойсом экен деп улам тур тайанып ,
Жаштыкка жетесиң жалын от сезесиң .балалык айлынан алыстап кетесиң
Буйруп койгон тагдырыма не анча кайгырам да
Жаңы күндөр жаңы жашоо үмүтүм жандырам да
Жалбыртап күйөсүн жар бала сүйөсүң
Жаш бойдон калчуудай жай дандап жүрөсүң
Жайылып кулачын дос тууган курасың тирүүлүк деп жүрүп жешилет Кубатын ай жылдар агылып байкатпай камынып
Жолуңдан жолугат буюрса карылык
Бул өмүр бир келген көз ирмем ирмелген
Аттиң ай жалганга ким кетип ким келген
Буйруп койгон тагдырыма не анча кайгырам да
Жаңы күндөр жаңы жашоо үмүтүм жандырам да
