Перейти к содержимому 
Таң ата мафия ұйықтайды, қала оянады.
Жұмысқа асығып, сүйкімді қыздар боянады.
“Ертең қоямын!” — деп айтып алып, қоя алмады.
Ну енді, осындай ғой біздің Алматы.
Как это — осындай ғой біздің Алматы?
Ну енді, осындай ғой біздің Алматы.
Қалай ол — осындай ғой біздің Алматы?
Ну енді, солай да енді… Алматы.
Ол қыздың артынан — бәйге аламан.
Ол қыз — ғажайып ғаламат.
Менен басқа ешкімді қаламады.
Қош келдің, менің қалама.
Маған обида ұстама, керегі — beautiful life.
Жаз, көктем, күз, қыста ма — бұртиған ерінің ұнайды.
Жүрегіммен ойнама, өзіңмен бәрі оңай. Басқаларды ойламай, күтемін сені to night.
Өзің — домбыра, фигураң — гитара.
Бимарал, жаймен кетіп барам.
Қараптан қарап, суып кетпесін ара,
Ғажайыпқа қарап тұр көздірім — қара.
Мен балдармен отқанда,
“Қайда жүрсің?” деп, звондап неге менің мазамды аласың?
Үйге барған соң жазаңды аласың!
Мен сау болып, саунада отқанда,
“Қайда жүрсің?” деп, звондап неге менің мазамды аласың?
Үйге барған соң жазаңды аласың!
Маған обида ұстама, керегі — beautiful life.
Жаз, көктем, күз, қыста ма — бұртиған ерінің ұнайды.
Жүрегіммен ойнама, өзіңмен бәрі оңай. Басқаларды ойламай, күтемін сені to night.
