Тарқатайын
Айтпасам сөзімді
Өзегің қазір өртенеді
Өзегім төнкереді
Өшіріліп барасын
Байқамай
Ер-жетпей,бой-жетпей
Қол алыстық біз ертерек
Ол кезде екеумізде тентек едік
Арманға жалғыз барғанда
Орманда адасып қалғанда
Еске түсіп өзімді ұмытамын
Өзек жылап тұрып бір таңдар да
Біз үшін осы өмірдің ақтығы не
Біздегі махаббаттың пәктігі не
Менсіз өткен күн мен
Түндер айтшы жаным
Жақсы күн бе
Есіңе аласың ескі баланы
Алақаның қалайды кешкі баланы
Жүрек өзі жылап тұрып ес жиып алады
Өтірік айтам
Ол жерден есіл ағады