Перейти к содержимому 
Ескі наным сенім бе екен?!
Кейде адам бір біріне бөтен.
“Кім артық? Болмасам ғой мен кем,
Тапсам ғой мекен”
Заманың айтад саған “тез-тез бол”
Түсінсең көңілің ашық, толы
Неге аунап, неге мұңайтпады бұл жол?!
Тізе құлай білед(і)
Жауабы сол..
Кейде өмір өзі сынайд(ы)
“Енді сен не істейсің?” екен деп.
Сөзіме илан өмір сан алуан,
Бірде мұңнан,
Кейде жылайсың, қуан
Тек биікте, өкпе, төкпе
Текке кетпе тоңып.
Тисе беске, тимесе он беске
Күйгені күйсін солып
Көрген сайын
Түйген түйін ой
Жеңіл ма?
Өкпе-жүк.
Оны жинауға,
Мән бар ма?
Білгенге бәрі оңай
Еңбектен жатпа олай,
Болса да шу-айқай, тимесін жолда лай
Бәрін айт та бірін айт
Өмір деген сол
Терлетед те үйретед
Бірақ берері мол
Енді сену қалды тек бір жақсыға сол
Сену ең қолайлы жол
Кейде өмір өзі сынайд(ы)
“Енді сен не істейсің?” екен деп.
