Перейти к содержимому 
Толқытпай қояды ма жиырма еркіңе,
Гүл сыйлап,
Бас қосты жұрт қүрметіңе.
Самғайтын құс жолымен шағың, досым,
Мініп ап махаббатың күймесіне.
Аққуын арманыңның түлет те еркін,
Әлемге жастығыңның жыр ет көркін.
Жиырмада үйленудің қамын ойлап,
Сыңарын іздер сәті-жүректердің.
Гүл -көктем,
“Жігітсің” – деп сыбырлады, Ай күліп,
Жұлдыз біткен жымыңдады.
Боп алдық ұйықтамайтын қиял қуып,
Қыз барын бізге ғашық үғынғалы.
Лаулайтын шағы ғой бұл жалын жастың,
Сыр айтып жұлдыздарға бауыр бастың.
Жас дәурені жалт етсе сағынбас кім?
Жиырма —жалын аулаулаған,
Досымау -ау,
Жоқ жастыққа алынбас шың!
