Перейти к содержимому 
Мұң тебірентіп бар әлемді,
Өзінің хикаясын ала келді.
Қосылып менің мына көз жасыма,
Тамшылар тоқтамады тама берді.
Маза жоқ маған енді…
Тамшылар тамады тынбайды
Жаныңның дегенін қылмайды,
Біреуге махаббат сыйлайды
Біреудің бақытын ұрлайды
Ақ жаңбыр жауады тынбайды
Жүректің дүрсілін тыңдайды
Көргісі келеді нелерді?
Айтқысы келеді кім жайлы?
Жаңбырда ойлаймын өзіңді
“Сағыныш” дейді екен жаным-ау, мұндайды!
Бұл мұңымды ешкім ұғынбайды
Ауа рай көңілімдей құбылмайды.
“Өкпеңнің бәрін айт” деп, ақ жауынға
Тамшылар жүрегіме сыбырлайды
Ал жүрек жылынбайды
