Перейти к содержимому 
Орамалын таққан ару үндемедi
Сыр ашпады
Сырын ашады, сырына куә
Тек ашпады
Қарлығаштың қанатындай қара қастары
Орамал қызғанады-ау шаштары
Жүрек қалай ала алмай қалды-ау басқаны
Жақындасам терлетесiң, тербетесiң
Бiрақ, шiркiн, жақындамай сен кетесiң, қарамай өтесiң
Орамалдағы ару ақпанда аспаннан жауған аппақ қардай
Орамалдағы ару ақпанда қырауланып атқан таңдай
Орамалдағы ару қараңғыда жаққан шамдай
Аппақ қардай атқан таңдай жаққан шамдай
Оған әңгіме айтпа,
ол Құптаннан кейін ұйықтайды
Оған ешкім түнде телефон соқпайды
Ол мақтайды таң сәріде Құдайын
Мақтауы сондай шынайы
Оның аспанға қарағаны бөлек
Тыныш тыныс тыныш жүрек
Сен білмейсің ол біледі
Ол аққу ал сен көбелек
Ол біледі көбі білмейтінді
Көреді көбі көрмейтінді
Оның көзінде жүрегінде перде жоқ
Ол жүр дегенге жүріп
Ер дегенге ерген жоқ
Сақталған табиғаты әдебі
Сақтады сатпады
Орамалдағы ару ақпанда аспаннан жауған аппақ қардай
Орамалдағы ару ақпанда қырауланып атқан таңдай
Орамалдағы ару қараңғыда жаққан шамдай
Аппақ қардай атқан таңдай жаққан шамдай
