Хикаялар

Түрмеден шыққан Ермекті ата-анасы үйіне алып кетті.Енді Ермекке лайық жар іздеуге кірісіп кеткен Гүлжайна тәте мен Марат аға ұлының сүйген […]

Айым үйіне келе сала жылап тұрып бәрін анасына айтып берді.Анасы қызын жұбатып,ұйқтауға кетті. Таңертең Айым телефон қоңырауынан оянды.Хабарласып тұрған Ермек

Осыдан бірнеше жыл бұрын Айым өте бақытты болатын.Оқуын үздікке бітіріп,қуанышында шек жоқ еді.Бәленің бәрі сол диплом алған күні басталды.Сол күні

Бірінші курсқа жаңадан аяқ басқан кезім.Сол күндері демалыста ауылға ат басын бұрып барып қайтқым келді.Үй ішін анамды, сағынған едім.Жексенбі күні,түстен

Мұнан жиырма жыл бұрынғы бір жәйт есіме түсіп отыр. Бір танысым алты қыздан кейін ұлды болып, бесіктойға бардық. Сондағы әкенің

Менің әңгімем былай басталған. Мен 8 кл оқып жүрген кезім. Ал ол кезде 7 кл оқитын А есімді бала бар

Осыдан жеті жыл бұрын. Маусым айының он жетісі. Жайма шуақ күннің елесі де көрінбейді. Аспан қара-сұр түске боялып, жаңбыр тоқтамастан

“Автобуста келе жатырмын! Жол ақысын төлеуім керек. Жанымда жас қыз тұр. Ол қызға “Сіз” дегенім дұрыс па? Әлде, “Сен” дегенім

Бір күні кешкілік уақытта бір жас жігіт өзінің көлігімен жұмысынан келе жатыр екен. Оның сол кездегі көңіл-күйі тамаша еді! Оған

Ол — өте әдемі, әрі пысық келіншек еді. Алайда, осыдан бірнеше ай бұрын — жол апаты салдарынан, өмір бойы көзі

Біз екеуіміз жүргенімізге 2 жылдай болды.Сол 2 жыл аралығында көптеген оқиғалар болды. Біз екеуміз менің сінілім арқылы таныстық. Сол күннен

Мен оған 5 жылдан кейін телефон шалған болатынмын. Бір қатты таң қалғаным, ол әлі телефон номерін ауыстырмаған екен. Мені күтті