Имя автора: Aizhan

Келін түссе аямас барын қазақ, Құдасының айтқанын орындамақ. Құдалыққа өлтірі апарумен. Сыйластықтың жалғаған жолын ғажап. Өліні де ұмытпай, тіріні де, […]

Өрісің кеңіп үй болдың, Ие боп жаңа пәтерге. Құлпырып тұр ғой көңілің, Жуылғандай ақ нөсерге. Шаттана ұстап кілтіңді, Шалқайдың, досым,

Өзгелер таңдай қағып, елеңдейтін, Халқымның дәстүрі бар көнермейтін. Жатқа да құрақ ұшар жік-жапар боп, Аттан түс, қонағым бол, төрем дейтін.

Аруақтарын есіне алып қастерлеп, Атам қазақ ат шаптырып, ас берген. Барын шашқан өлілердің жолына, Адам рухы өлмейтіні ескерген. Өмір мәнін

Дінсіздер кеше тәрк етті, Тәлкек қып ұлттың ғұрыбын. Пісіріп жеті шелпекті, Жасайтын әжем ырымын. Мұсылманшылық жолдарын, Келдік қой талай бұрмалап.

Жаңа жыл, Атар тағы жаңа бір таң, Толқимын қуаныштан, алабұртам. Сәби жыл есігімді қағып тұрсың, Еркіңде дана қылсаң, бала қылсаң.

Көл-көсір наурыздың берекесі, Көктем кеп көтерілді ел еңсесі. Қазақтың кең даласы шырайланып, Дүбірлі тойға ұласты кең өлкесі. Жасантып көк құрақпен

Теңелді күн мен түн бүгін, Жіпсіді нұрдан жер – мекен. Қызықтап қыздар қыр гүлін, Махаббат келді дер ме екен? Жаңа

Өмірдің артқан жүгіне, Мойымапсың да сынбапсың. Үңілем жүрек түбіне, Шешуін іздеп жұмбақтың. Жетсемші дедің тілекке, Сая боп бізге қанатың. Дау

Сыйласып, сіз-біз десіп, сыр алысар, Бақыт қой құдаң болса құрақ ұшар. Құйғытып елу деген бір ақ боз ат, Астынан алты

Ұялаған көңілінің төріне күн, Әр сөзі әзілменен өрілетін. Досымсың аңқылдаған, жарқылдаған, Жүрегі аузын ашса көрінетін. Шағың бұл күй боп шалқып

Мінезіңнің міні жоқ – майда қоңыр, Бір жымисаң кетеді жайнап өңір. Ризасыз пейіліңе дархан дала, Айырмасын шаттықтан қайран өмір. Мейірімнің